Czas to jeden z istotnych czynników budujących naczynia Bogdana Kosaka. Przedmiot ceramiczny może przetrwać tysiące lat, albo z powodu swej kruchej materialności - jedną chwilę. Czas pojmować można na wiele sposobów. Podczas wykładu w Willi Caro Bogdan Kosak zwróci uwagę na to, jak kategoria i rozumienie czasu wpływa na kolejne etapy projektowania przedmiotu – od koncepcji i gromadzenia materiałów pomocniczych do materializacji. Wspólnie z prowadzącym zastanowimy się, jakie znaczenie ma czas niezbędny do wytworzenia rzemieślniczego lub przemysłowego wyprodukowania. Mówić będziemy także o tym, w jakiej mierze świadomość końca, czasu żywotności powstającego dzieła, ma wpływ na projektowanie czasu używania przedmiotu. I odwrotnie, czy wytrzymałość zastosowanego materiału i zaawansowanie procesów technologicznych ma przełożenie na przydatność wytworzonego produktu w określonym czasie. I na koniec - czas utylizacji. Od czego zależy wartość przedmiotu, czy ważniejsze jest zaspokojenie chwilowej potrzeby, mody, czy poczucie długowieczności i potrzeba posiadania przedmiotów przeżywających pierwszych właścicieli?
Projektując „Pamiątkę z Cieszyna”, „Sumin” czy „Tomaszów”, tworząc „Stroiki sentymentalne”, Bogdan Kosak stawia tworzonym przez siebie przedmiotom zadania służenia na wiele sposobów. Ceramiczne naczynie to forma uniwersalna – w nim może urzeczywistnić się idea awangardy z początku XX wieku - decydowania o tym, w jaki sposób w konkretnym czasie przedmiot powinien nam służyć, czy będzie ważny w wymiarze wyłącznie praktycznym, czy wyłącznie jako obiekt kontemplacyjny, - może też spełniać obydwie funkcje równocześnie.
komentarze
dodaj komentarz