Od połowy XVIII wieku coraz silniej zaczęła przenikać do cieszyńskich strojów ludowych szlachecko-mieszczańska wystawność. Przejawiało się to m.in. w bogatych i kunsztownych ozdobach metalowych, noszonych głównie przy ubiorze świątecznym.
Cieszyńska biżuteria ludowa stanowi przykład fuzji stylów historycznych: renesansu, baroku, rokoka czy empiru z lokalnymi upodobaniami estetycznymi mieszkańców regionu Śląska Cieszyńskiego. Nie bez znaczenia dla jej rozwoju było usytuowanie dawnego księstwa cieszyńskiego na szlakach handlowych biegnących przez Bramę Morawską i Przełęcz Jabłonkowską. To nimi wędrowali kupcy i rękodzielnicy, którzy nieśli ze sobą z południa i zachodu Europy m.in. artystyczne wyroby złotnicze. Również jabłonkowscy tkacze rozwożący swoje płótno po Słowacji i Węgrzech, a także niektórzy chłopi z okolic Cieszyna docierający nad Adriatyk czy tutejsi sezonowi robotnicy poszukujący pracy na obszarze Węgier, zaopatrywali się w tamtejsze wyroby i przywozili je ze sobą do domu.
Niewątpliwie srebrne zapinki, naszyjniki, łańcuszki, pasy, guzy, guziki stanowiły i stanowią nieodzowny element stroju cieszyńskiego (wałaskiego), jabłonkowskiego, a także góralskiego i laskiego. Dawne motywy zdobnicze kojarzone z ziemią cieszyńską są nadal wykorzystywane i stanowią inspirację dla osób projektujących oraz wyrabiających współczesną biżuterię.
komentarze
dodaj komentarz