Kowalnia (1985–2014)

Wystawa „Kowalnia (1985–2014)″ jest pierwszą obszerną prezentacją prac absolwentów znanej pracowni prof. Grzegorz Kowalskiego w warszawskiej ASP, prowadzonej na terenie Katowic. Ekspozycje znajdują się równocześnie w Galerii BWA (prace studenckie i dyplomowe) oraz w Rondzie Sztuki (wideo absolwentów).
image Genealogia/ginealogia, Blizna po matce (1999), Monika Zielińska „Mamzeta″

Fragment tekstu Maryli Sitkowskiej:

Osiągnięciem stawianym przez Grzegorza Kowalskiego na równi z własną pracą twórczą jest wypracowanie indywidualnej metody pedagogicznej nazywanej przezeń „dydaktyką partnerską″. Jej zasady kształtował stopniowo od wczesnych lat pracy pedagogicznej, kiedy u boku prof. Jarnuszkiewicza wprowadzał do programu pracowni nowe praktyki artystyczne, oparte na współdziałaniu i poszukiwaniu pozawerbalnego języka porozumienia. W latach 1980–1985, spędzonych na Wydziale Wzornictwa Przemysłowego, stworzył zręby i przeprowadził pierwsze realizacje swego autorskiego programu dydaktycznego „Obszar wspólny, obszar własny″, który kontynuuje też na Wydziale Rzeźby. W ostatnich latach wprowadził nowe cykliczne zadanie „Next/Następny″, którego czasowość i sekwencyjność odpowiada specyfice Pracowni Przestrzeni Audiowizualnej.

 

W trakcie opisanych ćwiczeń, już w początkach lat 90., ukształtowała się grupa wychowanków pracowni Kowalskiego, określana przez krytykę jako Kowalnia, której dokonania odcisnęły się na obrazie sztuki polskiej ostatnich lat, wiele wnosząc do osiągnięć tzw. sztuki krytycznej. Do absolwentów pracowni Kowalskiego należą tacy szeroko dziś znani artyści jak: Paweł Althamer, Katarzyna Kozyra, Jacek Markiewicz (dyplomy 1993), Katarzyna Górna, Jędrzej Niestrój (dyplomy 1994), Mariusz Maciejewski, Artur Żmijewski (dyplomy 1995), Monika Zielińska „Mamzeta″ (dyplom 1996), Anna Konik, Anna Niesterowicz (dyplomy 2000), Czesław Kałużny, Andrzej Kokosza (dyplomy 2003), Ewa Łuczak (dyplom 2006), Cezary Koczwarski, Anna Molska, Piotr Wysocki (dyplomy 2008).

 

W Galerii BWA wystawione są głównie prace z lat 90. – fotografie, nieliczne zachowane obiekty i wideo. Wśród ówczesnych prac dyplomowych studentów Wydziału Rzeźby warszawskiej ASP prezentowanych w BWA znajdują się: model do „Piramidy zwierząt″ i wczesne fotografie Katarzyny Kozyry, fotografie Katarzyny Górnej oraz film Artura Żmijewskiego „Oko za oko″. Pierwsza filmowa wersja studenckiego zadania „Obszar wspólny, obszar własny″ z roku akademickiego 1992/1993 pokazana jest z napisanym współcześnie komentarzem Artura Żmijewskiego. Jeden z pierwszych filmów dyplomowych (1995) to autorskie wystąpienie Jędrzeja Niestroja na dworcowym peronie. Reprezentowane są prace studentek i studentów zainteresowanych problematyką ciała, m.in. fotografie Moniki Zielińskiej „Mamzety″, Jakuba Wesołowskiego i Anny Senkary. Ilustracją odchodzenia artystów od tradycyjnej rzeźby w stronę użycia innych mediów są dwie prace Łukasza Koseli: klasyczne studium aktu (wykonane w pracowni prof. Jana Kucza) zestawione z wideo ukazującym studium człowieka we wnętrzu. Na kolejnych monitorach prezentowane są studenckie odpowiedzi na różne zadania otrzymywane w pracowni, np. „Tanagram″ Anny Molskiej (2006). Drugim (poza „Obszarem wspólnym, obszarem własnym″) przedsięwzięciem wykonywanym kolektywnie było zadanie poświęcone następstwom – tak powstały krótkie sekwencje filmowe pt. „Next″. Widzowie zobaczą też kolejne realizacje tego zadania z lat 2007–2014. Prace z lat 90. zostały zestawione z pracami dyplomowymi po roku 2010, m.in. Alicji Raczkowskiej, Ewy Śmigielskiej i Ady Biedki.

 

Od roku 2010 pracownia Grzegorza Kowalskiego jako Pracownia Przestrzeni Audiowizualnej funkcjonuje na Wydziale Sztuki Mediów ASP w Warszawie.

 

W Galerii Rondo Sztuki znalazło się kilka studenckich i dyplomowych filmów wideo: „Moja krew″ (2006) Jakuba Wesołowskiego, „Szlachcic″ (2011) Anny Senkary, dyplom Kacpra Nurzyńskiego „Wibracja trzynastki″ (2012) oraz „Forcing Function″ (2013) Adama Janischa. Prace te stanowią kontekst dla pozostałych filmów będących samodzielnymi realizacjami absolwentów Kowalni.

 

Grupę filmów stawiających pytania społeczne i polityczne reprezentują: „Oni″ Artura Żmijewskiego (2006), „Run Free″ Piotra Wysockiego i Dominika Jałowińskiego (2011) oraz „Sportowe mury″ Tomasa Rafy (2012). Obserwacje indywidualnych ludzi, ich losów i postaw życiowych poświęcone są filmy Anny Senkary, Nurzyńskiego i trailer nieukończonego filmu Katarzyny Kozyry „Szukając Jezusa″ (2014). Autoobserwacją jest film Cezarego Koczwarskiego „Jestem artystą″ (2013).

 

Osobną grupę stanowią utwory będące fantazjami filmowymi autorów przedstawianymi w formie semi-dokumentarnej. Najstarszym jest film Jacka Malinowskiego „Pół kobiety″ (2006), następnie film sióstr Julii i Mai Bui-Ngoc „Lucid dream″ (2009) oraz dyplomowy film fabularny według autorskiego scenariusza Adama Janischa „Forcing Function″ (2013).

 

kurator: Ewa Śmigielska

współpraca: Ada Biedka

konsultacja projektu: Grzegorz Kowalski

 

Wystawa odbywa się w ramach Festiwalu Ars Cameralis.





komentarze

dodaj komentarz
jeszcze nie dodano komentarza
dodaj komentarz