Spotkanie z Zenonem Pigoniem

Spotkanie z Zenonem Pigoniem, autorem książki „To był głos... Wspomnienia” dla młodzieży tarnogórskich szkół średnich, ale Muzeum zaprasza również osoby zainteresowane tematem.
image

Zenon Pigoń, ur. 29 czerwca 1940r. W Radziłłowie na Wołyniu w rodzinie nauczycielskiej. Podczas okupacji niemieckiej jego ojciec, Józef Pigoń prowadził tajne nauczanie zorganizowane w strukturach Armii Krajowej na terenie powiatu radomszczańskiego w województwie łódzkim. Zenon szkołę średnią ukończył w Radomsku, jest także absolwentem Studium Nauczycielskiego w Częstochowie oraz Wydziału Filologii Polskiej Uniwersytetu Śląskiego. Od 1962 roku pracował jako nauczyciel w różnych szkołach bytomskich. W 1980–1981 przewodniczył Komisji Okręgowej NSZZ „Solidarność” Pracowników Oświaty i Wychowania Ziemi Bytomskiej. Był współredaktorem pisma oświatowego „Dążenia” i biuletynu MKZ Bytom „Konkretnie”. Pełnił funkcje w strukturach solidarnościowych jako członek Krajowej Rady Sekcji Oświaty i Wychowania NSZZ „Solidarność” oraz wiceprzewodniczący Sekcji Regionalnej Oświaty i Wychowania w województwie katowickim. Po 13 grudnia 1981r. Był internowany w obozie Zabrzu Zaborzu, później skazany na 2 lata więzienia wyrokiem Sądu Najwyższego. Objęty amnestią, ogłoszoną w związku z planowaną wizytą Ojca Świętego. Od września 1982 rozpoczął działalność konspiracyjną zakładając pismo podziemne „Głos Śląsko-Dąbrowski”. Występował pod pseudonimami „Zbyszek” i „Wiktor Mat”. W latach 1989–1991 był posłem na Sejm z listy Komitetu Obywatelskiego. W późniejszych latach pracował w Urzędzie Miejskim w Tarnowskich Górach. W 2003 roku przeszedł na emeryturę. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Złotym Medalem Regionu-Śląsko-Dąbrowskiego NSZZ „Solidarność”, Odznaką Związku Kombatantów Rzeczpospolitej Polskiej i Byłych Więźniów Politycznych.

 

W tygodniku „Gwarek” z dnia 25 listopada 2014 r. czytamy, że Zenon Pigoń napisał tę książkę („To był głos. Wspomnienia”) z myślą o tych ludziach podziemnej „Solidarności”, szczególnie robotnikach, o których III Rzeczpospolita zapomniała. Niektórzy z nich znajdują się dziś w bardzo trudnej sytuacji materialnej, choć przed laty narażali siebie i swoje rodziny na represje, walcząc o prawa pracownicze, godne życie oraz wolną Polskę.





komentarze

dodaj komentarz
jeszcze nie dodano komentarza
dodaj komentarz